Η σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική ηλικία μπορεί να αποβεί εξαιρετικά καταστροφική για το θύμα, σε πολλές περιπτώσεις δε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Τα συμπτώματα, αλλά και οι συνέπειες είναι συχνά αθροιστικά κατά την ανάπτυξη ενός παιδιού που θα γίνει έφηβος και ενήλικας. Το παιδί βρίσκεται σε μια αναπτυξιακή φάση όπου δεν μπορεί παρά να «παγώσει» βιώνοντας κάτι τόσο βαρύ και αδυνατώντας, φυσικά, να το επεξεργαστεί και να το διαχειριστεί. Σαφώς είναι ιερό καθήκον των ενηλίκων να στεκόμαστε με απεριόριστο σεβασμό και προσοχή απέναντι στις ψυχές όλων των παιδιών που χρειάζονται στοργή, αγάπη και προστασία για να μπορέσουν να μεγαλώσουν όπως τους αξίζει και όπως πραγματικά δικαιούνται.

Τα άτομα που κακοποιούνται σεξουαλικά στην τρυφερή παιδική ηλικία,  κολυμπούν μέσα σε συναισθήματα ενοχής, οργής, φόβου, δυσπιστίας, αυτό-ενοχοποίησης και ντροπής, μιας ατελείωτης θυματοποίησης. Είναι πολύ δύσκολο για ένα παιδί να μπορέσει να βρει τρόπο ρύθμισης της συναισθηματικής του κατάστασης.

Στην περίπτωση δε όπου υπάρξει συνέργεια / σύμπτωση επιπλέον δύστροπων εμπειριών (πχ. απώλεια αγαπημένου προσώπου), τότε το μέλλον προδιαγράφεται ακόμη δυσκολότερο γι αυτό το παιδάκι, το οποίο τελικά έχει μεγαλύτερο ρίσκο να αναπτύξει κάποιο είδος ψυχοπαθολογίας ή / και εγκληματικότητας στην ενήλικη ζωή.

Διαταραχές άγχους, διαταραχή μετατραυματικού στρες, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά και κατάθλιψη αποτελούν κάποια από τα συνήθη συμπτώματα των παιδιών που υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση. Έτσι, τα θύματα τείνουν να ακολουθούν εν συνεχεία αυτοτραυματικές – αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, αφού για παράδειγμα μπορεί να γίνουν χρήστες ουσιών, να παρουσιάζουν αντικοινωνική συμπεριφορά και φυσικά δυσκολεύονται σε τεράστιο βαθμό όσον αφορά στην ανάπτυξη ισορροπημένων διαπροσωπικών σχέσεων ή / και σεξουαλικών σχέσεων. Πώς να μπορέσει ένα σεξουαλικά κακοποιημένο παιδί να φθάσει αργότερα να εμπιστευτεί, να αφεθεί, να νιώσει οικεία και άνετα με έναν άνθρωπο, όταν έχει συνδέσει τη σεξουαλικότητα με τον τρόμο, την ενοχή και τη ντροπή;

Κατά μία θεωρία το πρωτογενές τραύμα της παιδικής κακοποίησης κάνει ξανά και ξανά (νοερά / μεταφορικά) την εμφάνισή του με άλλες μορφές / πρόσωπα κάπου ανάμεσα στις σχέσεις και στις καταστάσεις της ενήλικης ζωής. Έτσι, τα παιδιά – θύματα παραμένουν για πολλά χρόνια θύματα μιας ιστορίας με ζητήματα τόσο στην ψυχική τους υγεία, όσο και σε γνωστικό / νευρολογικό επίπεδο (προβλήματα με τη μνήμη, με τη συνείδηση του χώρου κλπ.).

ΠΗΓΕΣ

Hartley, S., Johnco, C., Hofmeyr, M., and Berry, A. (2016) The Nature of Posttraumatic Growth in Adult Survivors of Child Sexual Abuse. Journal of Child Sexual Abuse, 25:2, 201-220.

Horan, J.M. and Widom, C.S., 2015. Cumulative childhood risk and adult functioning in abused and neglected children grown up. Devopment Psychopathology, 27, 927–941.

Shrivastava, A. K., Karia, S. B., Sonavane, S. S., and De Sousa, A. A. (2017). Child sexual abuse and the development of psychiatric disorders: a neurobiological trajectory of pathogenesis. Industrial psychiatry journal, 26(1), 4–12.

Vaillancourt-Morel MP, Godbout N, Labadie C, Runtz M, Lussier Y, Sabourin S. (2015). Avoidant and compulsive sexual behaviors in male and female survivors of childhood sexual abuse. Child Abuse & Neglect, 40:48-59.

Van der Kolk, B. A. (1996). The complexity of adaptation to trauma: Self-regulation, stimulus discrimination, and characterological development. In B. A.Van der Kolk, A. McFarlane, & L. Weisaeth (Eds.), Traumatic stress (pp. 182–213). New York, NY: Guildford Press.