Περπατάς μόνη/ος.

Νιώθεις “ένα κορμί” που περιφέρεται χωρίς σκοπό (;), χωρίς προοπτική, γιατί δεν βρήκες (ακόμη) το ταίρι σου. Απελπίζεσαι. Φίλες και φίλοι, συνομήλικοι, μπαίνουν σε σχέση, προχωρούν, το αποφασίζουν, παντρεύονται, κάνουν παιδιά. Εσύ εκεί.

Μόνος/η.

Κοιτάς τον τηλεφωνικό κατάλογο του κινητού. Ποιον να καλέσω τώρα για ένα ποτό; μπα… δεν θα μπορεί. Είναι με τον “δικό του/της”. Μάλλον δεν θα έχει διάθεση. Είναι και σε άλλη φάση. “Αλλάζει πάνες”.

Απελπισία σκέτη (σκέφτεσαι).

Κάνεις ζάπινγκ στα κανάλια. Δεν σε γεμίζει κάτι.

Αύριο δουλειά. Και πάλι δουλειά. Και μετά σπίτι. Και μοναξιά. Άντε και γυμναστήριο ή μια ταινία να ξεχαστούμε.

Και είναι τότε όπου είσαι έτοιμος /η να κάνεις το μοιραίο λάθος. Να συμβιβαστείς με ο τ ι δ ή π ο τ ε. Οτιδήποτε περάσει πρώτο και δώσει μια ελπίδα ότι θα “γεμίσεις την κενή θέση”.

Και ξεχνάς. Ξεχνάς τις βασικές σου ανάγκες. Τις βασικές σου επιθυμίες. Τις προτεραιότητες και τις αρχές σου. Μερικές φορές κάπου ξεχνάς και…τον εαυτό σου.

Θυμήσου, λοιπόν, ότι μάλλον δεν είναι η καλύτερη επιλογή να βάλεις στη ζωή σου ανθρώπους που

• δεν νιώθεις ότι σε καταλαβαίνουν ή δεν έχουν καν την πρόθεση να σε ακούσουν για να σε καταλάβουν
• δεν αισθάνεσαι ότι σε σέβονται, δηλαδή έχουν μια συμπεριφορά που δεν σου αξίζει και δεν σε εξυψώνει ως άνθρωπο, τόσο με τον τρόπο που σου απευθύνουν το λόγο, όσο και με τις πράξεις τους ( ή τις παραλείψεις τους), άρα σε υποτιμούν
• ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με τα ατομικά τους συμφέροντα / ενδιαφέροντα και σε έχουν δεύτερο/η, τρίτο/η ή (πολύ χειρότερα) τελευταίο/α στη λίστα των προτεραιοτήτων τους
• βρίσκονται κοντά σου για οποιονδήποτε άλλο λόγο πλην του συναισθήματος που αισθάνονται για εσένα
• γίνονται επιθετικοί/ές και σε οδηγούν στα άκρα
• προσπαθούν να σε αλλάξουν
• σε κάνουν να αρχίζεις να σκέφτεσαι τι πρέπει εσύ να αλλάξεις σε αυτούς
• σε κάνουν να βαριέσαι και να κοιτάς συνεχώς τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος στην οθόνη του κινητού σου
• δεν συζητούν και δεν πιστεύουν στις λύσεις και στους αμοιβαίους συμβιβασμούς που μπορούν να επιτυγχάνονται πολιτισμένα μέσα από το διάλογο με καλή πίστη
• ζηλεύουν παθολογικά και σε κάνουν να απολογείσαι ή να αισθάνεσαι ότι οφείλεις να αποδείξεις …πως δεν είσαι “ελέφαντας”
• κουβαλούν όλα τα παρελθοντικά τους απωθημένα μέσα σε μια νέα σχέση και “απαιτούν” εσύ, ως νέο ταίρι, να αποδείξεις πως δεν μοιάζεις με τα προηγούμενα που τους έκαναν τη ζωή μαρτύριο. Κοινώς σε αντιμετωπίζουν ως “ένοχο/η” μέχρι αποδείξεως του εναντίου
• σου δίνουν πολλά διπλά μηνύματα, με αποτέλεσμα να πρέπει να “μαντεύεις” αν βρίσκεσαι ή όχι εντός σχέσης
• βάζουν εμπόδιο ή παρουσιάζουν συνεχώς προβληματικές πτυχές (που εσύ, όπως λένε, δεν είχες σκεφτεί) όσον αφορά στα επαγγελματικά ή προσωπικά σου όνειρα
• “κουράζονται πολύ” κάθε φορά που έχεις ένα πρόβλημα. Δηλαδή τους είσαι αρεστός/ή μόνο όταν χαμογελάς και ζεις στιγμές “επιτυχίας”

Επί της ουσίας, δεν έχει νόημα να είσαι ανοιχτός/ ή σε ανθρώπους που σε κάνουν να ξυπνάς το πρωί σε χειρότερη διάθεση, με μεγαλύτερη αίσθηση αβεβαιότητας και σύγχυσης ή διάψευσης και με μειωμένη πίστη στη ζωή και σ’ ένα όμορφο μέλλον συγκριτικά με το πώς θα ήσουν μόνος/η. 

Πρόσεξε τι εύχεσαι….ή τουλάχιστον κάνε την ευχή σου (και την εκάστοτε επιλογή σου) όσο γίνεται πιο συγκεκριμένη με ποιοτικά χαρακτηριστικά  / κριτήρια αποκλείοντας εκείνα τα οποία γνωρίζεις ότι θα σε έφερναν σε ακόμη δυσκολότερη θέση από αυτή που βιώνεις σήμερα. Ναι, σήμερα.

Που περπατάς μόνος/η.

Και κοιτάς τους άλλους που βρίσκονται σε σχέση.

Αλλά τελικά δεν γνωρίζεις τι γίνεται στο σπίτι τους και στην ψυχή τους. Ούτε αν βιώνουν τη γαλήνη μέσα τους. Ούτε αν βρήκαν αυτό που έψαχναν πραγματικά.

Γνωρίζεις αυτό που βλέπεις (για τη ζωή των άλλων) ή αυτό που επιθυμούν εκείνοι/ες  να “διαφημίζουν”.

Γνωρίζεις επίσης αυτό που αισθάνεσαι εσύ.

Καλό είναι να έχεις επίγνωση και αυτού που θες να αισθανθείς προοδευτικά, χωρίς να θυσιάσεις οτιδήποτε κέρδισες και κατέκτησες με τις προσπάθειες και τις μάχες που έδωσες έως σήμερα.

Σου αξίζει να βρεις τη χαρά σε μια σχέση, με έναν άνθρωπο που θα συμπορεύεστε αρμονικά και θα βιώνετε θετικά συναισθήματα μαζί.

Δεν σου αξίζει “απλά” / “απλοϊκά” να βρεις “έναν” άνθρωπο για να “δείξεις” (στον εαυτό σου και στον περίγυρο) ότι μπήκες κι εσύ στο κλαμπ των δεσμευμένων.

Δεν είναι τυπικό, αλλά ουσιαστικό το ζήτημα.

Και όχι, δεν είναι οι άλλοι πιο τυχεροί/ές. Απλά επειδή έχουν ένα ταίρι, αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο ευτυχίας.

Υπάρχουν εκείνοι/ες που όντως προχώρησαν με έναν άνθρωπο που ταιριάζουν και ζουν όμορφα. Ε, ναι. Αυτοί/ές είναι τυχεροί/ές και προφανώς διαχειρίζονται με το ταίρι τους (από κοινού) τη σχέση με εποικοδομητικό τρόπο.

Υπάρχουν και εκείνοι/ες που προχώρησαν με κάποια/ ον, τυπικά έχουν “κλείσει το κεφάλαιο”, αλλά πιθανώς αν γυρνούσαν το χρόνο πίσω δεν θα ξαναέκαναν την ίδια επιλογή. Οι ίδιοι/ες ξέρουν μέσα τους την αλήθεια.

Τι θες να πετύχεις, λοιπόν; θες να νιώθεις καλύτερα ή χειρότερα; σε νοιάζει αυτό ή σε νοιάζει απλά η εμμονή σου, το ότι δηλαδή “εσύ δεν έφτιαξες ακόμη τη ζωή σου”; είναι τυπικό ή ουσιαστικό το θέμα σου; και πώς θα πρέπει να διαχειριστείς την κατάσταση για να μην πέσεις στη “λακκούβα της απελπισίας”;

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.

Και μη βιάζεσαι να αποκαλείς τον εαυτό σου “άτυχο/η”. Όπως τα άσχημα, έτσι και τα όμορφα στη ζωή έρχονται ως ευκαιρίες σε μια στιγμή.

Δεν έχεις παρά να περπατάς με πίστη και ευθυκρισία, αλλά και με αυτογνωσία κι επίγνωση του τι ζητάς.

Και φυσικά να παραμένεις προσηλωμένος/η στους γενικότερους στόχους και τρόπους της ζωής σου που σε κάνουν να νιώθεις δημιουργικός άνθρωπος, άνθρωπος που πάει μπροστά και γεμίζει “ομορφιά” μέσα του.

Μην ξεχνάς επίσης πως ο άνθρωπος που φροντίζει πρωτίστως τον εαυτό του περιβάλλοντάς τον με ηρεμία, κατανόηση και αγάπη είναι ο άνθρωπος που και μπορεί να προσφέρει, αλλά και να λάβει αγάπη.

Αν επιθυμείς, λοιπόν, να μοιραστείς την αγάπη, μην ξεχνάς πρωτίστως να απορρίπτεις κάθε συμπεριφορά υποτίμησης από εσένα τον ίδιο / την ίδια στον εαυτό σου. Κάτι που σημαίνει πως αυτομάτως θα δέχεσαι στη ζωή σου και εκείνους/ες που πράττουν τα …δέοντα.